TABLICA: Nauka poszła w las. Historia w lesie
Ryc.1 Stan tablicy na 2.07.2012. Fot. Amicus. Licencja: Creative Commons BY-SA 3.0.
Treść tekstu z tablicy.
Nauka poszła w las. Historia w lesie
Ryc.1 Stan tablicy na 2.07.2012. Fot. Amicus. Licencja: Creative Commons BY-SA 3.0.
Treść tekstu z tablicy.
Nauka poszła w las. Historia w lesie
Grodzisko na Bródnie.
Na początku XX wieku, na terenie dzisiejszego Lasku Bródnowskiego odkryto grodzisko wraz przyległą osadą. Obecnie są to najciekawsze ślady wczesnośredniowiecznego osadnictwa na terenie Warszawy.
Gród wraz z osadą funkcjonował w okresie od X do XI wiek. Osadnictwo rozwinęło się na wydmie z trzech stron otoczonej bagnami. Gród pełnił funkcję schronienia – w chwilach zagrożenia ludność zamieszkująca osadę chroniła się w obrębie jego wałów. Ich wysokość sięgała do 6 metrów. Wnętrze grodu, tzw. majdan, był niezabudowany. Jego wymiary wynosiły 47 x 40 metrów. Do grodu wchodziło się przez dobrze umocnioną bramę.
Życie codzienne toczyło się na terenie osady, ciągnącej się półkolem dookoła wałów. Znajdowały się tu chaty, pomieszczenia gospodarcze, warsztaty wytwórcze. Wszystkie budynki zbudowano z drewna. Ślady owych budowli znaleziono podczas wykopalisk. Archeolodzy znaleźli wiele przedmiotów codziennego użytku, m.in.: noże, krzesiwa, przęśliki gliniane, osełki, kościane oprawki noży i liczne fragmenty naczyń glinianych.
Gród spłonął na początku XI wieku, natomiast osada funkcjonowała do końca stulecia.
Hodowla:
Zbieractwo:
Łowiectwo:
Wytwórczość:
Ryc.2 Nowa tablica. Stan na 24.04.2013. Fot. Amicus. Licencja: Creative Commons BY-SA 3.0.
Ryc.3 Nowa tablica. Stan na 24.04.2013. Fot. Amicus. Licencja: Creative Commons BY-SA 3.0.
Na początku XX wieku, na terenie dzisiejszego Lasku Bródnowskiego odkryto grodzisko wraz przyległą osadą. Obecnie są to najciekawsze ślady wczesnośredniowiecznego osadnictwa na terenie Warszawy.
Gród wraz z osadą funkcjonował w okresie od X do XI wiek. Osadnictwo rozwinęło się na wydmie z trzech stron otoczonej bagnami. Gród pełnił funkcję schronienia – w chwilach zagrożenia ludność zamieszkująca osadę chroniła się w obrębie jego wałów. Ich wysokość sięgała do 6 metrów. Wnętrze grodu, tzw. majdan, był niezabudowany. Jego wymiary wynosiły 47 x 40 metrów. Do grodu wchodziło się przez dobrze umocnioną bramę.
Życie codzienne toczyło się na terenie osady, ciągnącej się półkolem dookoła wałów. Znajdowały się tu chaty, pomieszczenia gospodarcze, warsztaty wytwórcze. Wszystkie budynki zbudowano z drewna. Ślady owych budowli znaleziono podczas wykopalisk. Archeolodzy znaleźli wiele przedmiotów codziennego użytku, m.in.: noże, krzesiwa, przęśliki gliniane, osełki, kościane oprawki noży i liczne fragmenty naczyń glinianych.
Gród spłonął na początku XI wieku, natomiast osada funkcjonowała do końca stulecia.
Mieszkańcy osady i ich zajęcia
Rolnictwo
Uprawa:
Rolnictwo
- proso,
- żyto,
- jęczmień,
- pszenica,
- warzywa,
- konopie.
Hodowla:
- kozy,
- krowy,
- świnie,
- owce,
- kury.
Zbieractwo i łowiectwo
Zbieractwo:
- maliny,
- jeżyny,
- grzyby,
- zioła.
Łowiectwo:
- jelenie,
- łosie,
- dziki,
- bobry,
- tury,
- wydry,
- ryby.
Wytwórczość:
- garncarstwo,
- tkactwo,
- rogownictwo,
- obróbka drewna,
- wytwarzanie narzędzi,
- wytop żelaza,
- kowalstwo.
Kilka uwag do powyższej tablicy.
Pomiędzy 2.07.2012, a 24.04.2013 wymieniono starą tablicę na nową, ponieważ 2.07.2012 widziałem ostatni raz starą tablicę (Ryc.1), zaś 24.04.2013 zobaczyłem pierwszy raz nową (Ryc.2).
Ryc.2 Nowa tablica. Stan na 24.04.2013. Fot. Amicus. Licencja: Creative Commons BY-SA 3.0.
Ryc.3 Nowa tablica. Stan na 24.04.2013. Fot. Amicus. Licencja: Creative Commons BY-SA 3.0.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz